سبد خرید شما خالی است.
تفاله چغندر
هنگامی که قند و دیگر مواد قابل استخراج از چغندر قند به همراه آب از آن گرفته می شود، تفاله چغندر قند حاصل می شود. تفاله چغندر قند پس خشک شدن توسط دستگاه های مخصوص، به شکل های مفتولی، پرک و قالبی در آمده که در تولید آن بعضا از ملاس نیز بهره گرفته می شود.
ویژگیهای تفاله چغندر قند
ویژگی های تفاله چغندر قند به طور کلی به دو دسته فیزیکی و شیمیایی تقسیم می شود.
ویژگیهاى فیزیکى تفاله چغندر قند:
رنگ: رنگ تفاله خشک چغندرقند بسته به اینکه در تهیه آن از ملاس استفاده شده باشد یا نه از قهوه ای روشن تا قهوه ای تیره در حال تغییر است.
شکل ظاهرى: اندازه تفاله چغندرقند با توجه به روش تولید متفاوت است:
ـ پرک به طول پنج تا ده میلی متر
ـمفتولی با توجه به شکل صفحه مشبک دستگاه پرس قطری از ۱۱ تا ۳۱ میلی متر دارد.
ـ شکل قالبی که وزن آن دو تا پنج کیلوگرم است.
ویژگیهاى شیمیائى تفاله چغندرقند:
ویژگیهاى شیمیائى تفاله خشک چغندرقند باید مطابق جدول زیرمی‌باشد:
ماده خشک ۹۰.۰ نشاسته ۱.۵
پروتئین خام ۱۰.۰ قند ۶.۵
الیاف خام ۱۹.۰ ال لیزین ۰.۴
روغن(EE) ۰.۴ لیزین ۰.۴
فسفر ۰.۳ متیونین و سیستئین ۰.۲۵
DCP ۷.۲ ترئونین ۰.۳
MER ۱۲.۵ متیونین ۰.۱
MEP ۳.۵ دی ال متیونین ۰.۱
خاکستر ۶.۸
مزایای تغذیه ای تفاله چغندرقند:
انرژی حاصل از تخمیر تفاله چغندرقند در شکمبه بالا است. این محصول از لحاظ مقدار انرژی همانند جو بوده ولی از نظر پروتئین در سطح متوسط یا کم می باشد. الیاف قابل هضم تفاله چغندرقند نظیر سلولز از ویژگی های خوب آن برای نشخوار کنندگان است. این الیاف موجب پایداری و ثبات در محیط شکمبه می گردد . باید توجه داشت که میزان الیاف این ماده برای طیور خیلی زیاد است. و میتواند در آنها ایجاد مشکل کند. اگر چه میزان نشاسته و فسفر این محصول کم است اما میزان قند آن بالا است. یکی از ویژگی های تفاله خشک چغندرقند جذب خوب مایع است. از آنجا که هنگام تولید سیلو بخشی از مواد مغذی آن به شکل مایع از آن خارج می گردد، با اضافه کردن تفاله چغندر می توان از اتلاف آن جلوگیری نمود.
استفاده از تفاله چغندرقند بعنوان خوراک دام
تفاله چغندر قند به عنوان یک خوراک خوش هضم و منبع کلسیم می تواند در تغذیه دام مورد استفاده قرار گرفته و قیمت نهایی جیره را تحت تاثیر قرار دهد.
تفاله چغندرقند به دو صورت خشک و آبدار در خوراک دام مورد استفاده قرار می گیرد.
تفاله خشک چغندر قند
آزمایشات نشان می دهند استفاده از جیره های دانه ای نظیر، سبوس، سویا، ذرت به همراه تفاله چغندر قند، ارزش غذایی بیشتری دارد. تفاله خشک را نباید به عنوان تنها ماده هیدرو کربنه در خوراک دام بکار برد، زیرا در این صورت دام نمی‌تواند از تمام خواص تفاله استفاده کند . استفاده از تفاله چغندر به صورت مخلوط با مواد دانه ای ضمن جذب بهتر، از نفخ شکم نیز جلوگیری می نماید. آزمایشات نشان می دهند استفاده به این صورت بر افزایش شیر نیز تاثیر گذار است. از مهمترین علل با ارزش بودن تفاله چغندر برای دامداری ها می توان به این نکته اشاره کرد که استفاده از تفاله به همراه خوراک های دانه ای موجب مصرف بیشتر خوراک توسط دام‌ها شده و به این ترتیب باعث افزایش وزن بیشتر میشود.
تفاله آبدار چغندر قند
تفاله های آب دار را می توان در گودال های بزرگ با عمق کم ذخیره نمود. این گودال ها باید با دیوارمحکم محصور باشد. در این گودال ها یک فعالیت اسیدی بر روی تفاله های آبدار صورت گرفته و سپس در فواصلی مناسب قبل از پوسیدگی تفاله استفاده می شود. خاصیت تفاله های سیلو شده این است که ماندگاری آن نسبت به تفاله های سیلو نشده بیشتر است.
استفاده از تفاله چغندر بجای جو در خوراک دام برای کنترل وزن و سلامت
درست است که میزان پروتئین موجود در تفاله چغندر کم و متوسط است اما میزان انرژی زایی این ماده با دانه‌های جو برابری می کند. برخی از گاو ها در اواخر دوران شیردهی ممکن است دچار افزایش وزن شوند که این امر می تواند عاملی باشد که سلامت و بازدهی آن ها را به خطر اندازد. بهترین راه حلی که در اینجا پیشنهاد می شود ، رقیق نمودن خوراک مورد استفاده ی گاو است.که برای این کار میتوان تفاله چغندر قند را به آن اضافه نمود.افزودن تفاله چغندر علاوه بر اینکه باعث رسیدن وزن گاو به حد تعادل و طبیعی میشود ، از میزان بازدهی و شیردهی گاو ها نیز چیزی کم نمی کند و از این جهت بهترین پیشنهاد در این زمینه محسوب می شود.
محدودیت های مصرف و عوامل ضد تغذیه ای تفاله چغندرقند:
یکی از این نکات مهم کیفیت و سلامت محصول می باشد.از نشانه های عدم سلامت تفاله چغندر میتواند وجود کپک و نیز قارچ در این محصول باشدهمچنین تفاله نباید بوی سوختگی داشته باشد.بنابراین باید در این زمینه بررسی های لازم صورت گیرد تا از صحت و سلامت محصول اطمینان حاصل کرد. تفاله چغندرقند اندکی ملین می باشد. پر حجم بودن این محصول، غلظت پایین مواد و ماهیت الیافی آن باعث می شود، مصرف آن برای تک معده ای ها از جمله طیور مناسب نباشد.
